روزنامه کاوش بزرگترین و محبوب ترین روزنامه سندی زبان است که فعالیت خود را در سال ۱۹۹۱ ابتدا در شهر حیدرآباد شروع کرد ولی هم اکنون در شهرهای کراچی، حیدرآباد و سکر منتشر می شود. این نشریه توسط "گروه انتشارات کاوش" منتشر می شود و مالک آن برادران قاضی هستند. روزنامه کاوش بخشی از شبکه KTN شامل سه کانال سندی زبان، KTN ، KTN News و کانال موسیقی کاوش است. گرایش سیاسی این روزنامه به حزب مردم پاکستان یا PPP یا "Pakistan Peoples Party" می باشد[۱].

ایالت سند از جمله ایالت های پاکستان است که بدلیل سابقه تاریخی و مراودات مردم ایران و سند از قرن ها پیش تا کنون روابط خوبی با ایران داشته و همیشه از ایران به نیکی یاد می کنند. مطبوعات و رسانه های این ایالت هم به تاسی از مردم آن، رویکرد خوبی نسبت به ایران دارند و صرف نظر از برخی مطالب بعضا نا صحیح که در اندک مواردی در برخی مطبوعات این منطقه چاپ می شود، نگاه عمومی و جاری رسانه های رسمی سند تا کنون به ایران مثبت بوده و یا لااقل منفی نیست.

در تاریخ ۱۱/۱۱/۲۰۱۸ و ۲۲/۰۱/۲۰۱۹ دو مقاله با محوریت مظلوم نمایی دو عنصر معاند نظام اسلامی، یکی مسیح علینژاد؛ فراری از کشور و پناهنده در آمریکا و دیگری نرگس محمدی که  به دلیل ارتکاب تخلفات ضد امنیت ملی به زندان محکوم گردیده در روزنامه سندی زبان کاوش چاپ شده است.

چاپ دو مقاله مشابه ظرف ۲ ماه در صفحه مقالات فرهنگی و اجتماعی روزنامه کاوش که خوانندگان و مخاطبان بسیاری دارد، حکایت از احتمال شکل گیری یک خط فکری جدید و یا ستون نویس جدیدی در این روزنامه دارد که مطالبی خلاف واقع را علیه جمهوری اسلامی ایران نوشته و یا از رسانه یا منابع دیگر اقتباس کرده و در روزنامه کاوش منعکس می کند. آشنایی نویسنده یا نویسندگان به جزئیات موارد اتهامی "نرگس محمدی" و "زندگینامه مسیح علینژاد" این ظن را تقویت می کند که احتمال دارد نویسنده ایرانی یا منشاء ایرانی و یا از بهائیان ایرانی مستقر در ایالت سند باشند. 

در ادامه به معرفی مقالات نگارش شده در این روزنامه می پردازیم:

مقاله اول: "مسیح علینژاد زن انقلابی و مبارز در برابر ظلم" ۱۱/۱۱/۲۰۱۸

این مقاله که در نیم صفحه رنگی با یک عکس نیم قد از عنصر معاند و ضد انقلاب به نام مسیح علینژاد در صفحه پرمخاطب مقالات سیاسی و اجتماعی مورخ ۱۱/۱۱/۲۰۱۸ روزنامه کاوش چاپ و منتشر گردید حاوی نکات و موارد تکراری و در عین حال اکاذیب و ادعاهای بی اساس این عنصر ضد انقلاب و منحرف فکری و عقیدتی است.

این مقاله علاوه بر اینکه به خاطرات دوران کودکی علینژاد پرداخته و از تمایلات او برای استفاده از امکانات مردانه برای زندگی می گوید به این موضوع اشاره می کند که "مسیح علینژاد از معدود افرادی به شمار می آید که نه تنها خود علیه نظام فعالیت می کند بلکه مردان و زنان ایرانی را برای احقاق حقوق و ادامه زندگی انسانی به مبارزه خستگی ناپذیر دعوت کرده است". جالب است که نویسنده ضمن اذعان به فعالیت این عنصر فاسد بر علیه نظام اسلامی، فعالیت ایشان را در راستای احقاق حقوق مردم ایران در نظر گرفته است گویی مردم ایران به ایشان وکالت داده اند تا از حقوق شان دفاع نماید !!! 

در ادامه ، هنجارشکنی های این فرد درمورد راه اندازی "کمپین ضد اسلامی نه به حجاب" در فضای مجازی را به عنوان فعالیت در جهت احقاق حقوق زنان یاد کرده و حتی پا را از این فراتر نهاده و اعطاء جایزه سیاسی حقوق بشر سازمان ملل به او را مترادف با قهرمان نمودن این فرد ضد میهن و اسلام تلقی نموده است[۲]. 

مقاله دوم: ۲۲ سال زندانی طولانی برای نرگس محمدی، مدافع حقوق بشر/ ۲۲/۰۱/۲۰۱۹

دومین مقاله چاپ شده در روزنامه کاوش نیز همانند مقاله اول با ادعاهای کذب و اطلاق واژه های مدافع حقوق بشری به یک محکوم قضایی که جرم ضد امنیت ملی او اثبات و قرار مجرمیت صادر شده است نشان از نوعی فرافکنی و در عین حال پیروی از یک سیاست واحد در قهرمان سازی تصنعی و کذایی یک محکوم قضایی دارد.

اشاره به  خبر سرتاسر کذب مبنی بر اینکه نرگس محمدی اجازه ملاقات با فرزندان دوقلوی ۱۰ ساله اش را ندارد و یا در زندان هیچگونه تسهیلات پزشکی برای او فراهم نیست نوعی شایعه پراکنی برای تحت تاثیر قرار دادن اراده قوه قضاییه و تحریک سازمان های بین المللی حقوق بشر علیه نظام جمهوری اسلامی ایران است.

قید عباراتی نظیر نماد سخت کوشی، فعالیت و همت بمنظور دفاع از حقوق بشر برای یک مجرم و محکوم قضایی به جهت تاسیس کمپین های به اصطلاح مردمی "مدافع حقوق بشر" و یا "نه به اعدام" در همکاری تنگاتنگ با دیگر مجرم فراری به نام شیرین عبادی که در مرکز ثقل تبلیغات علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته است حکایت از نوعی برنامه ریزی در هدف قرار دادن قوانین قضایی اسلامی ج.ا.ایران را دارد.

ارائه تصویر نادرست از مظلومیت زنان و القاء غلط "نادیده گرفتن حقوق و آزادی زنان" در ایران در دو مقاله یادشده، احتمال برنامه ریزی در برجسته نمودن موضوع حقوق زن را محتمل می نماید. همچنین تاکید بر موضوع حقوق بشر در هر دو مقاله همسو با سایر مخالفان نظام که با دوگانه انگاری و چشم پوشی بر نقض های متعدد حقوق بشر در بسیاری از کشورهای همسایه (پاکستان و ...) و منطقه و حتی کشورهای اروپایی نظیر فرانسه و ...، با کمک ایادی داخلی شان ناجوانمردانه سعی در القاء نقض حقوق بشر در ایران دارند، نشان می دهد این خط فکری جدید و نوپا احتمالا همسو و هماهنگ با جریان های معاند داخلی و خارجی فعالیت می نماید. تاکید بر موضوعاتی نظیر تاسیس جنبش یا سازمان های مدافع حقوق بشر و یا مدافع حقوق زنان توسط دو فرد مورد اشاره و یا اشاره به اهداء جوائز سازمان ملل به آنان برای مشروعیت بخشی به فعالیت های خرابکارانه شان حکایت از آن دارد که احتمالا نیت نویسندگان تصویرسازی نادرست از وضعیت عمومی زنان و جامعه ایرانی است. گویی در ایران هیچگونه آزادی ای وجود نداشته و مردم و به ویژه زنان در فشار و محدودیت قرار دارند. البته با توجه به حضور تعداد زیادی از زوار و توریست های پاکستانی که همه ساله برای زیارت و یا گردشگری به ایران می آیند این ترفند کارایی چندانی نخواهد داشت.

نباید از نظر دور داشت که این خط فکری و ستون نویسی در صفحات فرهنگی و اجتماعی با چنین رویکردی به تازگی شکل گرفته و احتمال دارد ادامه داشته باشد. بنابراین لازم است تمامی نهادهای سیاسی و فرهنگی ذیربط کشورمان با اتخاذ تدابیر مناسب برای مقابله با چنین تحرکاتی برنامه ریزی نمایند.